• Archief
• Nieuwsbrief
• Lessuggesties
• gedichtendagprijzen

Nolens

In Antwerpen was de voorbije decennia een dichter bezig in hoog tempo een oeuvre op te bouwen dat klinkt als een klok, waarin een lichte vorm van retoriek niet wordt geschuwd, waarin geen levensvraag te groot of te zwaar wordt geacht, kortom een oeuvre zoals dat in Holland niet bestond en eigenlijk ook niet kon bestaan. Modern Poetry in Translation (King's College, Londen) noemde hem 'the most authentic and uncompromising poetic voice writing in Dutch at the moment'. Inmiddels heeft deze Vlaamse dichter bewezen dat ook veeleisende poëzie haar lezers vindt.

Zijn verzamelbundel Laat alle deuren op een kier (Querido, 2004, 877 blz.) bundelt voor de eerste keer alle veertien tussen 1975 en 2003 verschenen titels en vormt aldus de vijfde, zeer vermeerderde druk van zijn gedichten. Het besef dat het hier om een belangrijk dichter gaat, brak door toen Liefdes Verklaringen in Nederland werd bekroond met de Jan Campertprijs, in België met de driejaarlijkse staatsprijs. Deze bundel, één van de hoogtepunten uit Laat alle deuren op een kier, werd door de critici unaniem lovend onthaald.

Guus Middag in NRC Handelsblad: 'Nolens slaagt er telkens weer in, zijn hoge inzet in brede, integere en welluidende gedichten waar te maken.'
Wiel Kusters in de Volkskrant : 'Het is deze onscheidbare combinatie van literatuur en leven die Liefdes Verklaringen tot een grootse bundel maakt.'
Ad Zuiderent in Trouw: 'Zijn zoveelste blijk van meesterschap.'
Rob Schouten in Vrij Nederland: 'Hier is een pur sang dichter aan het woord.'

In Poëzie in Vlaanderen 1956-1990 (Acco, Leuven) schrijven Hugo Brems en Dirk de Geest: 'Zijn gedichten hebben een opvallend persoonlijke, expressieve component. Zij stellen zich voor als de stem van een sprekende persoon, en in dat opzicht doen zij een beroep op inleving en herkenning. Maar anderzijds is Nolens' poëtische wereld ook getekend door twijfel, wijst hij elk voorgeformuleerd houvast af en is zijn taalgebruik doordrongen van het besef dat de woorden hun eigen gang gaan, dat er vreemde stemmen in meespreken en dat ze beluisterd en vervormd worden op onbereikbare plaatsen.'

Die vreemde stemmen hoort de lezer ook in Derwisj (Querido, 2003), de inmiddels herdrukte bundel van Leonard Nolens en tevens het slot van Laat alle deuren op een kier. De strak geritmeerde, trefzekere toon van deze dansgedichten bevestigt de niet anders dan maniakaal te noemen inzet van een rijk, veelzijdig dichterschap.

 Joris Gerits in De Standaard: 'Allure en technisch raffinement...prachtige liefdespoëzie.'
Marc Reugebrink in De Morgen: 'Wonderlijke, vaak prachtige wendingen.'
Paul Demets in Knack: 'Geen enkele dichter in ons taalgebied schrijft op zo'n doorgecompeneerde, meesterlijk muzikale manier.'

In 2005 verscheen van Leonard Nolens de dichtbundel Een dichter in Antwerpen en andere gedichten. Achtentwintig lange gedichten evoceren zijn afscheid van het ouderhuis, maar vooral de lokroep van een nieuwe haven en de bezielde plattegrond van zijn verhouding met een stad.

Dichtbundels van Leonard Nolens verschenen in het Frans, Duits, Italiaans en Pools. Zelf vertaalde hij werk van André Gide en Albert Camus, Jean Améry e Peter Handke, Cesare Pavese en Franco Ferrucci. In 1997 ontving hij voor zijn gehele oeuvre de Constantijn Huygensprijs.

Meer informatie over Nolens